Ebeveynlik her zaman bize çiçekli yollarda yürümeyi vadetmez. Bu süreçte birçok sorunla karşılaşırız ve bu sorunların getirdiği kriz ortamları bizi çocuğumuzdan uzaklaştırabilir, ebeveynliğimizi sorgular hale getirir. Bu nedenle sorunlarla karşılaşıldığında özen gösterilmesi gereken birkaç husus vardır. Bunlar şöyledir;
- Öncelikle çocuğu dinlemeliyiz ve onu dinlediğimizi ona hissettirmeliyiz. Konunun üzerine konuşmalı ve bu konu hakkında neler hissetti, neler deneyimledi onu muhakkak sormalıyız.
- Doğru bir zamanda konuşma için fırsat vermeliyiz. Öfkeli olduğunda onu konuşmaya zorlamamalıyız. Duygusunu yaşamasına müsaade etmeliyiz.
- Ses tonumuza dikkat etmeliyiz. Çocuklar sandığımız kadar iletişim öğelerinden bihaber değildir. Ses tonu, vurgulama bunlar onlarla kurduğumuz iletişimde dikkat etmemiz ayarlamamız gereken unsurlardandır.
- Çocuğumuzla ilgilendiğimizi beden dili ile de göstermemiz gerekmektedir. Yönünüzü ona çevirip, kollarınız açık pozisyonda dinlemelisiniz.
- Tek bir sorun hakkında konuşmak daha doğrudur. Bir de şu sorun vardı, şöyle yapmıştın gibi cümlelere dalıp konuyu önemsizleştirmemeliyiz.
- Son olarak çözüm olarak çocuğun yaşına ve gelişimsel görevlerine uygun bir yol belirlemeliyiz. Ona yapamayacağı bir çözüm sunmak işlevsel olmanın aksine sorunu daha büyüten bir hal almasına neden olur.